แม้จะมีการให้ความสนใจกับตัวพิมพ์และปัจจัยต่างๆ ที่ไม่เคยมีมาก่อนสำหรับนักออกแบบตัวอักษร ฟอนต์ใหม่ๆ ส่วนใหญ่ก็ยังขาดเอกลักษณ์อย่างน่าสิ้นหวัง เช่นเดียวกับในวงการเพลงที่เพลงเก่าที่นำมาร้องหรือเรียบเรียงใหม่นั้นมักได้รับความนิยมมากกว่าเพลงใหม่ๆ นักออกแบบฟอนต์ก็ดูเหมือนจะชอบใช้ประโยชน์จากแบบที่เคยประสบความสำเร็จในอดีตมากกว่าจะพยายามหาวิธีใหม่ๆ ไม่กี่สิบปีก่อน แบบตัวอักษรใหม่ๆ จะต้องผ่านขั้นตอนการตรวจทานอย่างเข้มงวดเพื่อให้มั่นใจว่าผ่านเกณฑ์ของผู้ตีพิมพ์ทั้งในแง่ของศิลปะและเทคนิค ปัจจุบันนี้ การตีพิมพ์ด้วยตนเองนั้นได้ตัดขั้นตอนเหล่านี้ออกไป มีการวิจารณ์เพียงเล็กน้อย และมีความพยายามในการสร้างสิ่งใหม่ๆ ในวิวัฒนาการของวิชาชีพนี้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น คุณภาพระดับธรรมดาๆ แพร่หลายขึ้นในขณะที่การควบคุมคุณภาพถดถอยลง บล็อกจำนวนมาก (และสื่อสิ่งพิมพ์ก็เช่นกัน) ตีพิมพ์ข้อมูลซ้ำโดยไม่ได้สนใจแยกแยะการตลาดออกจากบทวิจารณ์อิสระ ชื่นชมฟอนต์ที่ไร้แรงบันดาลใจและทำให้ความธรรมดาสามัญกลายเป็นธรรมเนียมนิยมไป การมอบรางวัลการออกแบบจำนวนมากก็ทำเช่นนี้ ทำให้เกิดความคิดผิดๆ เกี่ยวกับปัจจัยที่เป็นองค์ประกอบของคุณภาพระดับยอดเยี่ยม เราไม่ต้องการฟอนต์ใหม่ๆ แบบนี้Click to Edit